Fantazya Öldü

Günler güneşliydi bir zaman, yoktu keder, matem

İlkbahar rüzgarları safi aşk dolu birer meltem

Çiçekler toplardım, renk renkti kucağımda 

Mektubum bile hazırdı o zamanlar, ulağım da

Ama aşk beni tutmadı, söylemedik şarkı da 

Kendim söyledim yalnızca, sadece karanlıkta 

Okşamadı başımı, etmedik dans beraber

Şeytanlarımla dans ettim, dostlarım bihaber 

Korktum karanlıkta, ama kimse sarılmadı 

Ne kadar istedim yalnızlık bana darılmadı 

Ağladım gecelerce ırmak oldu dinmedi 

İçime attım gül suretim yüzümden inmedi

El salladı gemime, nice kuşlar aşıklar 

Ürperdim, çevirdim kafamı, soğuk geldi rüzgar

Eğildi dallar gün be gün, indi şakaklarıma hüzün 

Şakalarımı kuşandım yerine, istemedim kimse görsün

Adımlarım seyreldi ilkin, ayağımda yaralar

Ağırlık çöktü üzerime, düşman oldu aynalar 

Kalmadı sonra bende, o düşlerdeki beden 

Yaz geldi geçti benden, ben hiç fark etmeden

Kurudu ümitlerim, hayallerim çiçek açmadı

Attım en nihayet şömineye, kederle çıtırdadı

Her gün bir misafir daha eksilttim, hediye kendime 

Artık gülmem gerekmesin diye, ağlanacak halime

Sorma ki bana nasıl, çiçek dolu bir göldü

Soldu o çiçekler bir bir, fantazya öldü

Hiç gelmedi o prens, ne de onun atı beyaz 

Hala gülüyorum ama, kalbime vurdu ayaz