Kusursuz Huzursuz

Yine baslar yeni bir gece,
Yine akar mı durgun ve sessizce?
Gerginlik, efendisini takip eder sadece
Huzursuzluk tekrar baş gösterince

Dinlenirdi bir zamanlar, kusursuz mezarında
Ama ayaklanmaya başladı Kusursuz, mezarında
Tabutundan fırladı birden bu lanetli soytarı
Hatırladı bir daha, Kusursuz Huzursuz'du onun adı

Gecenin karanlığı gizliydi lanetli kanatlarında
Ruhlar bin feryat eder onun her bir adımında
Yine de rezilliğine devam eder, ilerler kendi planında
Bilmez, bilse de aldırmaz, arkasında ne bırakmış, kimin umrunda

Güçlenmişti o, yarattığı karanlığında
Sonra bertaraf etti tek tük iyi yıldızları da
Kibir bürüdü gözünü, reddetti Ay'ın yardımını da
Zannediyor ki; müsamaha sonsuz Ay'da

Ay karar vermeden, düşündü son bir defa
İnce elemeli, sık dokumalı, bu ender vakada
Kim ki bu soytarı, gerçek mi acaba?
Belki de sahte bir balon, içi boş bir kukla...

Sonunda Safir Ay sonsuz geceye doğdu
Huzursuz karanlık kusursuzca yok oldu
Sebep olduğu karanlıklar bir bir yokolurken
Kusursuz Huzursuz anlayamadı ne oldu

Ay artık son hamlesini oynadı
Son karar bu kusursuz soytarıya kaldı
Safir Ay bekler, gitmez kolay kolay
Huzursuz soytarı, tekrar huzurlu melek olana kadar...