Mevsimsiz baharın şairiyim ben
Bahçemde birini görüyorum
Devasa kanatlı birşey, elinde bir mesaj
Gidiyor bir yere içimdeki huzurla birlikte
Mevsimsiz bir yazın şairiyim ben
Ellerini havaya kaldırmış biri var orda
Bir orkestra şefi gibi ahenkle
Yönetiyor tabiatı elleriyle
Mevsimsiz bir güzün şairiyim ben
Bakın orada birisi var
Sandığın içinden bir boru çıkarıyor
Galiba üflemek için o anı bekliyor
Mevsimsiz bir kışın şairiyim ben
O siyah kukuletalı kişi de kim?
Elinde bir orak bana yaklaşıyor
Biliyorum beni ebediyete taşıyor
