Hep kendime benzettim ama,
Hep yanıldım sonunda.
Açıkça konuştum,
Çünkü dost bulmuştum.
Sense hiç hissettirmedin bana,
Neler gizliydi maskenin altında?
Hoş anlayacağımda yoktu benim.
Gerçek yüzünü sen gösterdin.
Engelledin, susturdun,
Son sözümü bile yutturdun.
Umrunda değildi o anki acım,
Yoktu bir açıklama duyma hakkım.
Ben durumu yavaş yavaş anladım.
Yine de boğazımda bir düğümle kaldım.
Sonunda gözlerim dolu anılara daldım,
Ve bu şiiri dostum, sana yazdım.
Ne de olsa verebileceğin tek birşey kaldı bana;
Gecikmiş de olsa gerekli bir açıklama...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder